Зимнее солнцестояние / Vintra solstico

ruse (по-русски)
Сегодня самая длинная ночь в году (если не считать осеннюю ночь перевода часов :)) - зимнее солнцестояние. Начало астрономической зимы. Может, теперь погода хоть немного поменяется?

На этих выходных (ну, во всяком случае в субботу) в Симферополе опять стояла жара по декабрьским меркам - градусов 15 тепла (сегодня, правда, похолодало, идёт мокрый снег). В субботу я шатался по центру города, обходил книжные магазины, лениво осматривая в первую очередь полки с (пара)лингвистической литературой. Уже довольно давно меня терзает вялотекущий интерес к крымскотатарскому языку, но толковой литературы по нему я найти не могу. В этот раз обнаружил даже школьные учебники (!) для 8-9 классов, но они уже написаны на Qırımtatar tili, так что мне не подходят. Вот тоже странно - сколько времени уже прошло со времени возвращения крымских татар в Крым, а толком представить свою культуру они до сих пор не могут...

А в пятницу я проявил чудеса кулинарного искусства: купил куриной печени, пожарил её и забубенил себе целую сковородку риса, перемешанного с нею. К этому добавить ещё мои чудо-салаты из капусты и ялтинского лука, а также тот факт, что любая крупа, разжаренная на нерафинированном масле, имеет просто обалденный вкус - в общем, пятницу и субботу я провёл очень вкусно. В пятницу, правда, пока я только начинал готовить это супер-блюдо, приключился забавный эпизод с нашим дворовым котярой. Он постоянно сидит на нашем кухонном подоконнике и нудит, выпрашивая что-нибудь поесть. Несмотря на то, что он жутко наглый, я его постоянно жалею, ибо люблю котов. В общем, собрался дать ему кусочек печёнки. А он, зараза, лапой выбил её у меня из руки, да так, что она завалилась между наружным и внутренним стёклами окна (а у нас окна доисторической конструкции, там открываются только форточки, так что то, что упало, считай пропало). Очень хорошо, думаю, теперь она там загниёт и начнёт нам воздух на кухне сероводорировать. Разозлился на котяру страшно. Минут двадцать выковыривал эту печёнку с помощью нескольких шампуров и табуретки, измучился страшно. Но достал в конце концов. Тот кусок котяре скормил, конечно, но с тех пор он у меня в опале. Посмотрим, надолго ли :).


eo: (на эсперанто)
Hodiaŭ estas la plej longa nokto de la jaro (se ne konsideri la aŭtunan nokton de horloĝ-aliaranĝo) - la vintra solstico. La komenco de la astronomia vintro. Eble, la vetero iom ŝanĝiĝos?

Ĉi-feritage (nu, almenaŭ sabate) en Simferopolo estis varmega vetero laŭ la decembraj mezuroj - ĉ. 15 celsiaj gradoj (hodiaŭ, tamen, la aero malvarmiĝis, degel-neĝas). Sabate mi vagadis tra la urbocentro, vizitis la librovendejojn, malaktive rigardante unuavice la bretojn kun (ĉu-)lingvistika literaturo. Jam delonge min turmentas ioma intereso al la krime-tatara lingvo, sed bonajn lernolibrojn pri ĝi mi neniel povas trovi. Ĉi-foje mi trafis eĉ la lernejajn lernolibrojn (!) por la 8-9a lernojaroj, sed ili jam estas verkitaj en Qırımtatar tili, do por mi ili ne taŭgas. Jen strangaĵo - kiom da tempo jam pasis de post kiam la krime-tataroj revenis en Krimeon, sed ĝis nun ili ne povas bonkvalite prezenti sian kulturon...

Kaj vendrede mi montris miraklojn de la kuir-arto: mi aĉetis kok(in)ajn hepatojn, fritis ilin kaj aranĝis por mi plenan paton da rizo, miksita kun ĝi. Aldonu al tio miajn mirindajn salatojn el brasiko kaj dolĉa jalta cepo kaj ankaŭ la fakton, ke ajna grio, iom fritita sur nerafinita oleo, gustas plej rave - do, vendredon kaj sabaton mi pasigis plej bonguste. Vendrede, tamen, kiam mi estis nur kuironta mian super-pladon, okazis amuza epizodo pri nia strata kato. Ĝi konstante sidas ĉe nia kuireja fenestro kaj lamente miaŭas, elkaĵolante ion manĝeblan. Malgraŭ tio, ke ĝi estas ege aroga, mi ĉiam kompatas ĝin, ĉar ja ŝatas gekatojn. Nu do, mi estis dononta al ĝi pecon da hepato. Sed ĝi, fiulo, per sia piedo bat-faligis ĝin tiel, ke ĝi falis inter la eksteran kaj internan vitrojn de la fenestro (kiu estas iom prahistoriaj - tie moveblas nur eta vazistaso, do tio, kio falis inter la vitrojn povas esti konsiderata kiel perdita). Ege bone - mi pensas, - ĉi hepato ekputros kaj ekhidrogensulfurizos la aeron en nia kuirejo. Certe, mi ege koleriĝis kontraŭ la kato. Dum ĉ. dudek minutoj mi pene elprenis la hepat-pecon helpe de kelkaj rostostangoj kaj tabureto - kaj ege laciĝis (sed ja elprenis finfine). Tiun pecon mi ja fordonis al la kato, sed ekde nun ĝi (la kato) ĝuas mian malfavoron. Ni vidos, ĉu ĉi malfavoro longe daŭros :)